Puchar UEFA - Historia

         
Puchar UEFA wyrósł z pomysłu Szwajcara Ernsta Thommena który, razem z Włochem Ottorino Barassim (obaj to późniejsi vice prezydenci FIFA) i Anglikiem Sir Stanley'em Rousem, późniejszym prezydentem FIFA, stworzyli turniej dla reprezentacji miast europejskich, które są stałym miejscem organizowania targów handlowych.

Namiastka
Ten właśnie prekursor Pucharu UEFA, Puchar Miast Targowych, został ustanowiony 18 kwietnia 1955 roku, dwa tygodnie po Pucharze Mistrzów. Pierwsza edycja Pucharu Miast Targowych objęła zespoły z Barcelony, Bazylei, Birmingham, Kopenhagi, Frankfurtu, Lozanny, Lipska, Londynu, Mediolanu i Zagrzebia. Pierwotna formuła turnieju zakładała, że turniej będzie trwał przez trzy lata, a mecze miały odbywać się w czasie trwania targów. Barcelona, mająca w swym składzie wyłącznie graczy FC Barcelona, pokonała w finale w dwumeczu reprezentację Londynu 8-2 .

Zaangażowanie klubów
W drugim turnieju organizatorzy rozszerzyli liczbę uczestniczących klubów, ale ciągle musiały one pochodzić z miast-organizatorów targów handlowych. 16 zespołów wzięło udział w edycji 1958/60, po której wprowadzono roczny system rozgrywania turnieju. Przed 1962 rokiem liczba uczestników wzrosła do 32, później do ponad 100. W tych wczesnych latach, dominowały zespoły z Południowej Europy, szczególnie Barcelona, która wygrywała trzy razy i Valencia CF - dwa razy. W 1968 roku Leeds United został pierwszym północnoeuropejskim triumfatorem, rozpoczynając passę sześciu zwycięstw angielskich klubów.

Zmiana nazwy
Piąte zwycięstwo w tejże passie należało do Tottenhamu Hotspur. Turniej ten był po raz pierwszy nazwany Pucharem UEFA. Powodem zmiany była organizacja turnieju przez UEFA i brak związania go z miastami targów handlowych. W latach 70. niemieckie, holenderskie, belgijskie i szwedzkie kluby zaczęły z sukcesami konkurować z angielskimi i między 1968 a 1984 rokiem tylko jeden zespół z południa - Juventus FC w 1977 - zdołał przełamać dominację klubów północnoeuropejskich.

Włoski sukces
Po serii zwycięstw Realu Madryt w połowie lat 80., włoskie kluby przejęły kontrolę w 1990. Rozpoczynając od zwycięstwa SSC Napoli w 1989, kluby z Półwyspu Apenińskiego zdobyły Puchar UEFA osiem razy w ciągu jedenastu sezonów ( sam Inter Mediolan wygrał trzy razy ), aż do triumfu Galatasaray w 2000 roku, który zdobył tym samym pierwsze klubowe trofeum dla Turcji. Za wyjątkiem roku 1964 i 1965, finał, tak jak poprzednie rundy, rozgrywany był w systemie mecz - rewanż. Formuła rozgrywek zmieniła się na stałe począwszy od 1998, kiedy po raz pierwszy odbył się jednomeczowy finał, w którym Inter Mediolan pokonał Lazio Rzym 3-0 na Parc de Princes w Paryżu. Inter, Juventus i Liverpool są rekordzistami jeśli chodzi o liczbę zdobytych Pucharów. Każda z nich zdobyła trofeum trzy razy.

Połączenie turniejów
Począwszy od sezonu 1999/2000, kiedy zlikwidowano Puchar Zdobywców Pucharów, zwycięzcy pucharów krajowych również kwalifikują się do Pucharu UEFA. Co więcej, również kluby które odpadły w trzeciej rundzie eliminacyjnej do Ligi Mistrzów oraz osiem zespołów, które zajęły trzecie miejsca w fazie grupowej tychże rozgrywek, kwalifikują się do Pucharu UEFA. Puchar zrzesza też reprezentantów Fair Play, trzech zwycięzców Pucharu Intertoto i triumfatorów wybranych rozgrywek o puchar ligi. Faza grupowa została po raz pierwszy wprowadzona w sezonie 2004/2005.

Trofeum Bertoniego
Samo trofeum, ważące 15 kg, srebrne na marmurowej podstawie, zostało zaprojektowane i wykonane przez mediolańskie zakłady Bertoniego na finał w 1972 roku, kosztowało 23,000 euro. Puchar nie ma rączek, jest piękny w swej prostocie. Zaraz nad podstawą, grupka zawodników zdaje się walczyć o piłkę. Jednak naprawdę podpierają ośmiokątny puchar, który jest oznaczony emblematem UEFA.